Mijn klein gelukske

Onlangs op een wandeling ontmoette ik Maurice. Hij zet er stevig de pas in en lacht wanneer ik hem dat zeg. “Ik geniet van het wandelen.” zegt hij. “Maar dat was niet altijd zo. Lange tijd ging ik wandelen om te ontsnappen aan de situatie thuis.

"Ik piekerde veel al wandelend, of wandelde veel al piekerend over mijn geestelijk gebroken soulmate. Ik voelde me lange tijd zo moe door de grote druk die op mijn schouders rustte.” Ik weet uit eigen ervaring wat een energievreter die continue innerlijke strijd kan zijn. En ik vraag me af hoe Maurice anders naar de situatie is gaan kijken.

“Tja”, zegt hij, “de klik kwam er ook al wandelend. Ik was eronderdoor aan het gaan, en voelde dat ik zelf moest ingrijpen. Ik heb er toen echt voor gekozen om te leren aanvaarden wat er gebeurd is, en om daar het beste van te maken. Het zal nooit een sprookje worden. Maar ik voelde bijna letterlijk hoe een stuk van de last van mijn schouders viel, gewoon door te beslissen om anders naar de situatie te kijken.”

Een positieve ingesteldheid is inderdaad belangrijk. Maar in de praktijk is het toch moeilijk om plots anders naar problemen te kijken, werp ik op. Maurice is het niet helemaal met me eens: “Mijn nieuwe, klare kijk hielp om meer mogelijkheden te zien. Ik leerde beter luisteren naar de angsten van mijn vrouw. Zo kan ik ook beter begrijpen hoe moeilijk haar wereld is. En kan ik beter leven met kleine aanpassingen. Het stoort me nu niet meer om overal het licht aan te laten. Of toen ik op haar vraag de haag rond het huis flink heb ingekort, bracht dat haar duidelijk meer rust. In mijn vroegere weerstandfase zou ik dat niet gedaan hebben. Maar eerlijk, wie bepaalt eigenlijk hoe hoog een haag moet zijn?”

Wow, ik ben onder de indruk van de levensles die ik meekrijg. Het loslaten van oordelen is nodig in een liefdesrelatie. Maurice heeft het verschillende keren over zijn partner als zijn soulmate. Een psychische aandoening hoeft geen wig te drijven tussen zielsverwanten. “Het blijft natuurlijk zoeken”, zegt Maurice. “We zijn tevreden als we de medicatie tot een minimum kunnen beperken. En de steun van die enkele vrienden, familieleden en buren die ook zonder oordeel zijn, is van goudwaarde. Dankzij hen horen we er nog bij. En we genieten van klein geluk. Gisteren scheen de zon en was de dame blanche op een terras zo lekker.”