Een leven met veel geluk en weinig dieptes

Ik ontving een krachtig herstelverhaal van Ann De Buysscher, een ‘mama van’. Het maakt me warm en stemt me hoopvol. Lees je even mee?

“Het is nu ongeveer een jaar geleden. Mijn dochter heeft borderline. Eindelijk valt het woord. Ik dacht het al een tijdje. Ik heb het er vaak met mijn psycholoog over gehad en dan vooral om te willen horen dat ze het niet had.

Als verpleegkundige heb ik patiënten met borderline verzorgd. Wanneer op de briefing werd gezegd mevrouw X heeft borderline rolde iedereen tegelijk met z'n ogen. Borderline stond gelijk aan: ‘Amai zo één!’, ‘Niks mee aan te vangen!’, ‘Onredelijk!’, ‘Vogel voor de kat!’ … Ons verdiepen in wat borderline was, deden we niet. We hielden ons liever vast aan de vooroordelen.

En toen ging het plots over mijn dochter, mijn prinses, mijn drama queen... Op zich was ik toch ook opgelucht dat het eindelijk uitgesproken werd.

Ik ben beginnen lezen, eerst artikels en later het boek Gevalletje borderline van Kathelijn Hulshof. Het boek gaf mij hoop en moed. Mijn dochter is geen vogel voor de kat en mits gedragstherapie kan ze een ‘normaal leven’ lijden. Wat wij of de maatschappij zien als een normaal leven.

Mijn doelstelling ligt meer op een leven met veel geluk en weinig dieptes. Veel wit, weinig zwart. En vooral het besef dat mijn dochter zo veel meer is dan borderline.

Via Similes kwam ik terecht bij een trainingsprogrramma voor naasten van een persoon met borderline. Hier heb ik ontzettend veel geleerd, ik heb een manier gevonden om met haar psychische kwetsbaarheid om te gaan, een manier die werkt voor ons allebei.

Ik ben gestopt met elk probleem op voorhand te willen oplossen, te zeggen ‘het komt wel goed’ en met altijd een antwoord klaar te hebben. Ik heb geleerd vooral te luisteren en meer te zwijgen. En ik heb er vertrouwen in dat mijn dappere dochter haar weg zal vinden en dat het een goede weg zal zijn."