KOPP/KOAP Limburg blaast 20 kaarsjes uit!
Dit jaar bestaat onze KOPP-kring in Limburg al 20 jaar. Dit konden we niet zomaar voorbij laten gaan. Op vrijdagavond 24 maart hield de KOPP-kring in Limburg een klein verjaardagsfeestje. Tijdens deze avond blikten vrijwilligers, leden en sympathisanten samen terug op 20 jaar KOPP-werking. Het werd een gezellige avond met blije weerziens, warme herinneringen en momenten om nooit te vergeten.
Daarnaast werd er ook afscheid genomen van de huidige kringwerking. KOPP Limburg slaat een nieuwe weg in. De maandelijkse gespreksbijeenkomsten zetten de vrijwilligers voorlopig on hold. Maar dat wil zeker niet zeggen dat je er niet meer terecht kan! KOPP Limburg zal jaarlijks 2 ontspanningsactiviteiten organiseren, eentje in de lente, eentje in de herfst. Tijdens deze activiteiten, die waarschijnlijk een mooie wandeling zullen zijn, is er kans tot gesprek met uitwisseling van verhalen en ervaringen. Ook naast deze 2 activiteiten kan je door het jaar nog terecht bij de vrijwilligers van de KOPP-kring. Je kan hen dan gemakkelijk contacteren via mail of telefoon voor advies of een luisterend oor.
Terugblik van een KOPPer
Ik heb enkele jaren actief deelgenomen aan de gespreksavonden van KOPP Limburg. Herhaaldelijk waande ik mij tijdens deze avonden op een ingewikkelde rotonde, waarbij ik de meest veilige route - niet altijd de snelste of de kortste- moest uitzoeken. Luisteren naar de levenservaringen van andere KOPP’ers was voor mij een verrijking om mijn eigen ‘botsingen’ in het leven te kunnen plaatsen en mij op mijn herstelroute te richten.
De krachten die ik putte uit vaak een hoop psychische ellende, maakte dat ik steeds sterker en fierder dan ooit terug huiswaarts keerde. Alle KOPP’ers bleven steeds geloven in een mooie toekomst en bleven vechten voor de hoop dat het pad vol obstakels ooit een snelweg met stevige vangrails zou worden.
Ik bewonder alle deelnemers door de jaren heen, en zeker de vrijwilligers van de Limburgse KOPP-kring. Samen op zoek naar hoop met mensen zoals hen, elkaar steunen, elkaars rolmodel zijn, vrolijk maar ook heel droevig mogen zijn. Voor zo’n sterke verbondenheid wilde en kon ik blijven gaan.
Ik ben alle mensen dankbaar die het mogelijk hebben gemaakt om de KOPP-problematiek uit de grijze zone te halen en voor oplossingen en sturing hebben gezorgd.
